Zıt Kutupların Çekimi | 16.Bölüm

Çeviri: -Churrimy

Zıt Kutupların Çekimi | 16.Bölüm - Güven

Baekhyun Chanyeol'un evine kadar koştu, vardığında zorlukla nefes alabiliyordu. Çoktan kapının önünde ayrılmaya hazır duran bir ambulans vardı. Baekhyun korkmuştu. Tao'nun yanına gitti. "N-ne oldu? O nerde?"
"Açıklayacak zamanım yok, gidip kamyonla onları takip etmeliyiz." Tao Baekhyun'un elini tuttu ve onu Kris'in arabasına getirdi. Kris Baekhyun'u görünce gözlerini devirdi ama şimdilik buna izin vermeye karar verdi.
Yola çıkmış, yapabildikleri kadar hızla ambulansı takip ederken Baekhyun Tao'ya döndü. "N-ne oldu?"
"Chanyeol bize mesaj attı ve kendini öldüreceğini söyledi, biz oldukça korktuk ve onun evine geldik. Oraya vardığımızda, tabii ki ailesi gitmişti, yani yalnızdı. Ve odanın bir köşesinde oturmuş burnunu çekiyordu... Kokain. Elinden o şeyi aldık ve o bize gülmeye başladı. Biz oraya gelmeden önce çoktan sayamayacağı kadar kokladığını söyledi. Sonra 2 dakika boyunca tamamen garip, deli gibi davranmaya başladı. O kadar hareketliydi ki, bu sinir bozucuydu. Onu sakinleştirmek için elimizden geleni yaptık, ve bu sırada da sana mesaj attım. Ama sonra o, acımaya başladığını söyledi. Hiçbir şey göremiyormuş, sanki oda dönüyormuş gibi hissetmeye başladı. Bu yüzden hastaneyi aradık. Sonra Chanyeol bir nöbet geçirdi ve, g-gözleri a-açılmadı. Hiçbir şeye cevap vermiyordu. Ona bir ön müdahele uyguladık, ama yine de uyanmadı. Bu yüzden ş-şu an gerçekten korkuyorum."
Baekhyun gözyaşlarına boğuldu. "H-hepsi benim hatam, çok aptalım. Sadece kendimi toparlamam ve çalışmama geri dönmem için biraz araya ihtiyacım vardı. Kyungsoo beni Chanyeol ve uyuşturucular konusunda uyardığında da inanmalıydım."
"Aslında, öncelikle onunla hiç ayrılmamalıydın." dedi Kris sinirli bir ses tonuyla. "Sen bir beyinsizsin. Bugün erkenden biz okuldayken, onun bana ağlayarak gelip, senin onu ve onun hakkındaki hiçbir şeyi umursamadığını söylediğini biliyor muydun? Şimdi onun neden kendini öldürmeye çalıştığını biliyorum, açıkça senin yüzünden. Seni gerçekten sevmişti, sense ona karşı koca bir pislik gibi davrandın. Neredeyse her gece evime gelir ve seni ne kadar özlediğinden bahsederek, seninle olmak istediğini söyleyerek ağlardı. Ve sanırım o gün sonunda sana gelip, onu özleyip özlemediğini sorma cesareti bulmuştu. Ama sen ona hayır dedin."
"O-o gün ona söylediklerimin hiçbirini kastetmemiştim, yalan söylüyordum, böylece beni yalnız bırakabilirdi..."
~
Bekleme odasındalarken, Baekhyun yere oturmuş kollarını dizine sarmış ağlıyordu. Chanyeol için çok endişelenmişti. Doktorlar bir panik halinde gibi duruyordu.
"O-onun ölmesini istemiyorum, o ölemez..." diye fısıldadı Baekhyun kendine. Kendini dünyadaki en aşağılık insan gibi hissediyordu, sanki şu an herkes ona karşıydı. Chanyeol kendini onun yüzünden aşırı doza vermişti.
Baekhyun hastanenin soğuk zemininde yavaşça uyuyakaldı. Uyur uyumaz, 'Chanyeol'un sesini duydu. Zıplayarak kalktı, etrafına baktı. Boştu. Korkmuş hissetti ve Chanyeol'un kapısına yaklaştı. İçeride kimse yoktu, doktor bile. Paniklemeye başladı. "C-Chanyeol?"
Sonra etrafına bakmaya devam etti. Aniden pencerenin kenarında Chanyeol belirdi, ağlıyordu. Chanyeol bakışlarını kaldırarak ona dikti ve hafifçe gülümsedi. "C-Chanyeol..."
Chanyeol'un gözleri kan çanağı gibiydi ve kırmızı gözyaşları yanaklarından süzülüyordu. "B-Beni sevdiğini söylemiştin."
"S-seviyorum Chanyeol..." dedi Baekhyun.
"Hayır sevmiyorsun. Bana kendin söyledin, artık beni umursamıyorsun."
"Yalan söylüyordum..." Baekhyun adım adım ona doğru ilerlemeye başladı.
Sonra aniden pencerenin camı çatladı ve Chanyeol geriye doğru eğilmeye başladı. "Her şey hakkında yalan söyledin, söylediğin her şey bir yalandı." Sonra pencereden düştü.'

Baekhyun çığlık atarak uyandı. Birbirlerinin kollarında olan Tao ve Kris de zıplayarak uyandı ve Baekhyun'a büyümüş gözlerle baktılar.
"Ü-üzgünüm..." dedi Baekhyun zorlukla nefes alıp yüzündeki terleri silerken. "A-aman tanrım..."
Tao, Kris'in kollarından kalktı ve Baekhyun'a yaklaştı. "Chanyeol herkesi şaşırtan bir şekilde hayata tutundu."
Baekhyun kafasını kaldırdı. "O iyi mi?!"
"Evet, ve hayır. Konuşmaya çalışıyor, ama yaptığı tuhaf şekiller gördüğünü, ve kalbinin komik davrandığını söylemek. Doktorlar da hayatına mal olabilecek o yüksek doz yüzünden tedavi görmesi gerektiğini söyledi. Ayrıca bir hafta ya da daha fazla süre rehabilitasyona gidecek."
Baekhyun iç çekti. "O-oh.." Sonra yavaşça ağlamaya başladı.
"Evet..."
"E-ee... Geçtiğimiz haftalarda nerdeydin?"
"Kris'leydim."
"S-siz çıkıyor musunuz...?"
"Evet."
"Kötü bir zevkin var..."
"Sana göre..."
"Evet, her neyse..."
~
Günler geçerken, Baekhyun Chanyeol'u bir kere bile görmedi. Yalnızca odanın dışındaki küçük pencereden onu izliyordu, ama Chanyeol hep uyuyordu.
Sonunda,
"Chanyeol'u artık görebilirsiniz." dedi doktor odadan çıkarken. "Ama çok sessiz olun çün-"
Baekhyun ayağa kalktı ve doktorun ne söyleyeceğini dinlemeden odaya koştu, beraber birçok şey yaşadıkları Chanyeol'a baktı. Boşluğa bakıyordu.
"C-chanyeollie...?" Baekhyun sessizce ona yaklaştı.
Chanyeol ona baktı ve gözleri büyüdü. Baekhyun kontrolünü kaybedip ona koştu. "Özür dilerim bebeğim... Çok özür dilerim... O gün söylediğim hiçbir şeyi kastetmemiştim, gerçekten... Seni seviyorum... Ve seni bu dünyadaki her şeyden daha çok önemsiyorum.." dedi Baekhyun ağlayıp ona tutunurken.
Chanyeol cevap vermedi, sadece ona bakmaya devam etti. Sonra hiçbir şey yokken ağlamaya başladı.
Baekhyun hızlıca yanına oturdu. "Sorun ne?! Ağlama..."
"A-artık b-beni sevmiyorsun, değil m-mi...?" dedi Chanyeol gözyaşları düşmeye devam ederken.
"Seni seviyorum bebeğim... Her şeyden daha-"
"A-ama b-beni umursamadığını s-söyledin..."
"Yalan söyledim Chanyeollie, onu söylerken aptallık yaptım. Onu kastetmemiştim..."
Chanyeol sessizleşti, ellerine baktı.
"N-neden u-uyuşturucu aldın?"
"Ç-çünkü..."
"Çünkü ne?"
"O-o acıyı alıyor..."
"N-ne acın vardı?"
"S-senden uzak kalmak... B-benden ayrıldığında Baekhyun... Gerçekten ne yapacağımı bilemedim... Sadece... Ne olursa yapacağımı hissettim, çünkü artık hayatımı umursamıyordum. Seni gerçekten seviyorum, ve bazen kötü olduğumu kabul ediyorum... Ama önce beni görmezden gelip sonra benimle ayrılman... Nerdeyse tüm zzaman boyunca... A-ağladım, çünkü benden kaçıyordun, bunu söyleyebilirdim..."
"Ö-özür dilerim... Chanyeol... Gerçekten..."
Chanyeol bakışlarını kaçırdı. "Uyumak istiyorum..."
"A-ama Chanyeol..."
"Sana artık güvenebilir miyim bilmiyorum Baekhyun."