Zıt Kutupların Çekimi | 15. Bölüm

Çeviren: -Churrimy


Zıt Kutupların Çekimi | 15. Bölüm - Dasom


Baekhyun dolabında bir şey unuttuğu için koridora doğru yürüyordu. Chanyeol'u dolabına bir şey koyduktan sonra yüzünden bir şey silerken gördü. Baekhyun, Dasom'un Chanyeol'un yanına yürüdüğünü gördüğünde hızlıca bir çöp kutusunun arkasına saklandı. "Zevk aldın mı?"
"B-bu beni sersemletti... Ama daha iyi hissetmeme yardımcı oldu..." dedi Chanyeol sesi titreyerek.
"Öyle olduğuna eminim, ama bu senin Baekhyun'u atlatmana yardımcı olacak."
"U-umuyorum..." dedi Chanyeol yere bakarak. "Oda tekrar dönüyor."
"Bu güzel." Dasom gülümsedi ve onu yanağından öptü.
Baekhyun kanının kaynamaya başladığını hissetti, onun o kızla konuştuğuna inanamıyordu. Yerinden sessizce kalktı ve kalkarken çöp kutusunu devirdi. Baekhyun'un gözleri büyüdü, bakışlarını kaldırdığında Chanyeol ve Dasom'un kendisine baktığını gördü.
"Bizi mi gözetl-"
"Aptal bir beyinsizsin Chanyeol." dedi Baekhyun kollarını kavuşturarak. "Benden sonra bu sürtüğe mi gittin?"
"O bir sürtük değil."
"Evet, peki-"
"Sus Baekhyun. Şu an senin sesini duymaya tercih edeceğim birçok şey var..."
"Neden bahsediyordunuz?"
"Seni ilgilendiren bir şey değil."
Dasom aniden lafa karıştı. "Baekhyun, gitmelisin." Sahte bir gülümseme yolladı.
"Bunu benim yapmama izin ver."
"Chanyeol?" Dasom ona baktı.
Chanyeol Baekhyun'un yanına gitti. "Ne-ne?" dedi Baekhyun geri çekilerek. Chanyeol, onun gitmesine izin vermeden Baekhyun'u kolundan sıkıca tuttu.
"D-dur." dedi Baekhyun gözyaşlarına boğulmadan önce. "B-bırak." Tekrar kurtulmayı denedi.
Chanyeol onun ağladığını görünce aniden bıraktı. Baekhyun'un ağlamasına karşı her zaman yumuşak bir yanı vardı. Sonra Baekhyun koridor boyunca koşarak uzaklaştı.
~
"Sonra o, bundan zevk alıp almadığını sordu. Bu korkutucuydu, neden bahsettiklerini bile bilmiyordum. Bana söylemezlerdi."
"Daha önce söylediğim gibi, o uyuşturucu alıyor."
"Hayır almıyor Kyungsoo. Bunu söylemeyi kes." Baekhyun bir taşa tekme attı.
"Tamam o zaman."
"Sen ve Kai, ikiniz nasıl gidiyorsunuz?" dedi Baekhyun konuyu değiştirerek.
"Güzel." Kyungsoo aniden heyecanlanmıştı.
"Bu iyi." Baekhyun gülümsedi.
"Eveeet... Sanırım." Kyungsoo gözlerini yere dikerek. Baekhyun Kyungsoo'nun sırtına vurdu. "Evime gelmek ister misin?"
"Tabii..." dedi Kyungsoo gülümseyerek.
~
Haftalar geçerken Baekhyun yavaşça kendini topluyordu, ama Chanyeol'daki değişiklikleri de farkediyordu, bu da onu biraz korkutuyordu. Chanyeol'un gözleri artık kırmızıydı, her zaman oturduğu sırasında hareket ediyordu, hiperaktif gibi. Pek susmuyordu ve her zaman yerinden kalkıp lavaboya gitmek için izin istiyordu.
Ayrıca tıkalı burnu yüzünden sesi hasta gibi geliyordu, zaten günde üç kere de burnu kanıyordu.
Baekhyun, belki Chanyeol'un hasta olabileceğini, bu yüzden böyle davrandığını düşündü. Bazen de Chanyeol'u kendine bakarken yakalıyordu.
Baekhyun sınıfa yürümeye devam etti ve girdiğinde eşyalarını çıkarıp tahtadakileri yazmaya başladı. Böylece ders başlamadan bitirmişti.
Kısa süre sonra Chanyeol şaşırtıcı bir şekilde Baekhyun'un yanındaki sıraya oturdu.
"Ne?" dedi Baekhyun ona bakarak.
"B-beni hiç özlemedin mi...?" dedi Chanyeol sessizce.
"Hayır." Baekhyun yalan söyledi, ama bunun onu bir süre susturacağını düşünüyordu.
"N-neden?"
"İşte."
"O-oh."
"Şimdi, kendi yerine oturabilir misin?"
"Ben yine de seni özledim..."
"Evet." dedi Baekhyun iç çekerek.
"Artık beni hiç umursuyor musun...?" diye sordu Chanyeol tekrar sessizce.
Baekhyun ona baktı ve bir dakika boyunca düşündü. Chanyeol yere bakarak yüzünü kapatıyordu. Lanet olsun, evet onu umursuyordu. Ama ondan uzaklaşması gerekiyordu. "A-artık değil." Baekhyun tekrar yalan söyledi.
Chanyeol sonunda kalkıp sınıftan çıktı.
Baekhyun rahatlayarak iç çekti ve çalışmasına devam etti. O sözleri söylediğine pişmandı, ama söylemesi gerektiğini düşünüyordu.
~
Baekhyun uyumaya hazırlanırken telefonu çalmaya başladı. Kendi kendine iç geçirdi. "Kyungsoo falan olmalı..." Telefonuna baktı ve arayanın Chanyeol olduğunu gördü. "Ü-üzgünüm Chanyeol... Sadece... Bana biraz zaman ver.." dedi kendi kendine ve aramayı meşgule düşürdü.
Kısa sürede yatağına yatmış, uyuyakalmıştı.
Gecenin ortasında telefonu çalmaya başladı. Gözlerini devirip telefonu aldı. Arayan Tao'ydu. Ondan aylardır haber almamıştı. Telefonu açtı. "Alo?"
"Chanyeol'un evine gelmen gerekiyor. Hemen."
"Neden!?" dedi Baekhyun hızlıca yerinden kalkıp çoktan kapıya ilerlerken.
"Uyuşturucu alıyordu, ve şu an delirdi. Neredeyse onu hastaneye götürmemiz gerekecek kadar."