The Last Entry | 7.Bölüm

The Last Entry
Çeviren: CryofKRAY.*
7. Bölüm:
Selam küçük günlük. İki hafta oldu değil mi? Beni özledin mi???
Kötü haberlerim var ve Wufanla benim dışımda kimse bunu bilmiyor.
Wufan artık beni istemediğini ve sevmediğini söyledi.
Bunun hepsi benim hatam, doğru. Eğer özeline ve arkadaşlarına saygı duysaydım, böyle olmazdık.
Hala elele yürüyebilir ve öpücüklerimizi paylaşabilirdik. Ama bunların hepsi sadece bir anı. Ne yapmalıyım? Bu çok canımı yakıyor, yavaş yavaş öldürüyor. Kendim ve bedenim gerçekten çok yorgun düştü.
Ben sadece dinlenip mutlu bir hayatım olsun istiyorum.
Ama bunların hepsi artık bir hiç.
Yixing, Wufan'ı aramaktan yorulmuştu ama Wufan yine numarasını değiştirmişti. Luhan'a ve diğer arkadaşlarına sormaktan da yorulmuştu ama kimse bilmiyordu bu sefer. Wufan'ın ailesini bile aramış olmasına rağmen onlar Wufan'ın bir aydır eve gelmediğini söylemişlerdi. Yani onlar da bilmiyordu.
Yixing, bugün Luhan'dan gelen acil aramayla hastaneye gitmişti.
"Ne oldu Luhan?" Yixing, Luhanın karşısında oturuyorken zayıf bir ses tonuyla sordu.
Luhan'ın yüzü kötü gözüküyordu ve iyi modunda değildi.
"Kabızlığın ya da ona benzer bir şeyin mi var?? Sen doktorsun. Sağlıklı olmalısın Luhannieee...." Yixing yüzündeki en iyi gülüşünü gösterip ona takıldı.
Yixing'i görmek Luhan'ı üzüp canını yakmıştı. Bütün bu tatlı gülümsemelerin arkasında, onu öldüren bir şeyler vardı. Ama Yixing güçlüydü, başka insanlarla tanışırken hala gülümseyebiliyordu. Asla diğer işlerine duygularını katmamıştı. Bütün bunların hepsi nasıl Yixing'in başına geliyordu ki?
"Ne oldu Luhan? Bekliyorum."
"Hatırla, geçen ay sana küçük bir kontrol ve tarama yapmıştık, değil mi?"
Yixing sustu. Kalbi huzursuz hissetmeye başlamıştı. Ama hala sakindi ve yüzünde basit bir gülümseme vardı.
"Çok üzgünüm, Yixing. Ama.... Ama kanser... Kanser yeniden büyüyor."
Yixing hala duruyordu ve hala gülümsemesini sürdürüyordu. Hala rahatça oturuyordu. Luhan'ın görebileceği hiçbir duygu yoktu.
"Yani..." Yixing'in sesi birazcık titremişti ve gözyaşları birikmeye başlamıştı. Luhan, gözlerinin buğulandığını görebiliyordu ve bu Luhan'ın canını çok yakıyordu. Ama Yixing güçlüydü. Gülümsemesini sürdürmeyi denedi. Bütün gücünü toplayıp "Yani... Ne kadar..." Yixing duygusunu kontrol etmek için alt dudağını hafifçe ısırdı.
Luhan sadece Yixing'i izliyordu. Hiçbir şey yapamadığı için çok kötü hissediyordu. Yixing'i sakinleştirmek istiyordu ama onun buna ihtiyacı olduğunu düşünmüyordu. Yixing'in bunu kabullenmesi için yalnız kalmaya ve biraz zamana ihtiyacı vardı belki de.
"Ne kadar yaşayabilirim, Luhan?" Yanağına damlayan bir damlayla sonunda sorabilmişti.
"Bilmiyorum. Bunu tahmin edemeyiz. Kanser hızla büyürse hiçbir şey yapamayız. Ve kanserin iki ay önce aktifleşmeye başladığı tespit ettik. Kritik bir durumdasın. Bugün hastaneye yatman gerek." Luhan pişmanlıkla konuştu.
Gözyaşları, bunu duyunca yanağından akmaya başlamıştı.
Mucize, sadece bir kez olur.
Yani bu sefer öleceğine inanıyordu. Tek başına.. Yixing bakışlarını ayaklarına indirdi. Luhan'ın onu bu şekilde görmesine izin veremezdi. Küçük bir çocuk gibi ağlarken görmesine.. Niye şimdi ağlıyordu ki? Neden? Bu onun suçuydu. Bedeninde kanser olduğunu kendisi unutmuştu.
Luhan sadece Yixing'i izliyordu. Hiçbir şey yapamadığı için çok kötü hissediyordu. Yixing'i sakinleştirmek istiyordu ama onun buna ihtiyacı olduğunu düşünmüyordu. Yixing'in bunu kabullenmesi için yalnız kalmaya ve biraz zamana ihtiyacı vardı belki de.
"Ne kadar yaşayabilirim, Luhan?" Yanağına damlayan bir damlayla sonunda sorabilmişti.
"Bilmiyorum. Bunu tahmin edemeyiz. Kanser hızla büyürse hiçbir şey yapamayız. Ve kanserin iki ay önce aktifleşmeye başladığı tespit ettik. Kritik bir durumdasın. Bugün hastaneye yatman gerek." Luhan pişmanlıkla konuştu.
Gözyaşları, bunu duyunca yanağından akmaya başlamıştı.
Mucize, sadece bir kez olur.
Yani bu sefer öleceğine inanıyordu. Tek başına.. Yixing bakışlarını ayaklarına indirdi. Luhan'ın onu bu şekilde görmesine izin veremezdi. Küçük bir çocuk gibi ağlarken görmesine.. Niye şimdi ağlıyordu ki? Neden? Bu onun suçuydu. Bedeninde kanser olduğunu kendisi unutmuştu.
Şimdiki gibi ona, güya, hiçbir şey olmayacağına söz veren dünyayla çok meşguldü. Bunun olacağını hiç düşünmemişti.
"Luhan, bana bir iyilik yapar mısın?" Yixing, bakışları hala ayaklarındayken sordu.
"Tabi ki Yixing, yaparım. Ne istiyorsun?" Luhan, arkadaşına yardım etmek için elinden gelenin en iyisini yapıyordu.
"Lütfen.... Wufan'a hiçbir şey anlatma.."