Beautiful Disaster - 2.Bölüm

Beautiful Disaster

Çeviren: CryofKRAY.*

2. Bölüm

"Wufan, bu özel asistanın. İnanıyorum ki senin için iyi olacak." Bayan Wu, yumuşak peluş etrafına sarılmış halde ona sokulan çocuğa söyledi.

Yixing'in gördüğü... Oturan... Sarışın biri... Yixing'in ağzı, bu kadar uzun oğlanı görünce bir süreliğine açık kaldı. Ve kusursuz sivri burnuyla porselenvari bir yüz, çok keskin bir çene, kaş ve tabi ki Bayan Wu'dan yüz kat daha keskin bir bakış.

O çok yakışıklı.

"Ne? Ama sana hiçkimseyi istemediğimi söylemiştim." Uzun olan annesine söylendi.
"Hayır, hayır tatlım. Yixing'in olacağı çoktan kabul edildi. Yixing, bu Wufan. Onun özel asistanı olacaksın. İşte bu da ne zaman işinin biteceği, geri gelebileceğini içeren günlük yapman gerekenlerin listesi ve herbir ayrıntı." Bayan Wu, hala şokta olan Yixing'e her şeyi anlattı.

"Ben artık gideyim. Görüşürüz." Bayan Wu, oğlunun yanağını sıkıp ayrıldı.

Yixing sadece ayaklarının üzerinde donmuştu ve gözleri hala, adeta onu sürükleyen Tanrı'nın yarattığı patronu olacak kişiye kilitlenmişti.

Avcu, okunaksız ve duygusuz ifadesiyle Yixing'i korkutan çocuğun ona doğru yürümesiyle terlemeye başlamıştı.

Uzun olan tam da önünde durdu. Şimdi Yixing'in ne kadar kısa olduğunu biliyordu. Görebildiği, çok belirgin ve güçlü göğsüydü.

"Buraya bak küçük odun, hiçbir şekilde özel asistanım olmasıyla, bundan daha fazlası, senin gibi birinin özel asistanım olmasıyla ilgilenmiyorum."

Yixing, tanışmalarının ilk gününde ona haşin sözler söylenmesinden ürkmüştü.

Uzun olan biraz daha yaklaşıp Yixing'in kulağına eğildi, "Şimdi, kaybol." fısıldayarak konuştu.

Nedenini bilmiyordu. Birinin onun hakkında kaba şeyler söylemesine izin vermezdi.... Ama bu adam... Onu çok korkutmuştu. Geri laf söylemekten ürkmüştü.
Sadece susup kapıya doğru yürüdü. Elinde Bayan Wu'nun ona verdiği yapacakları listesini tutuyordu.


"Mama, ben şimdi çıkıyorum." Yixing kapının önünden bağırdı.

Bayan Zhang oğluna koştu, "XingXing dikkatli ol ve öğünlerini atlama olur mu?" Çünkü bu Yixing'in ilk çalışma deneyimiydi. Oğlunun yanağından öptü sadec--- ve Yixing'in yüzündeki herbir yeri de.

Yixing annesine sarılıp yürüdü.

Saat 6ydı ve bu günahkar saatlerde iş için çoktan otobüse binmeliydi. Ve Wufan'ın evinde saat 7yi gösterdiğinde olmalıydı.
Saat 6.55e geldiğinde kapının önünde dikiliyordu. Bayan Wu'nun ona dün verdiği anahtarla kapıyı açtğ. Evin içinde yavaşça yürüdü ki sabahın bu erken saatlerinde kimseyi, özellikle de dün ona ilk izlenimi çok soğuk veren kişiyi uyandırmasın.

Evin her yerini; mutfağı, tuvaleti hatta balkonu bile dolaştı.

"Waaaahh bu evi sevdimmm. Ve benim için çokta büyük değil. Mutfak da yemek yapmam için çok rahat gözüküyor.", sıcacık deri koltuğa otururken yüzündeki memnuniyetle kendi kendine konuştu.
Bir buçuk saat beklemişti ama hala...kimse gelmemişti. İlk işine koyulmaya karar verdi:

1- Bütün evi süpürmek

Hiçbir kir görünmeyene kadar bütün evi süpürüyordu.

"YAAAHHHH!!!!!"

"W-Wu Wufan." makineyi kapatan arkasındaki uzun çocuğu görünce kekelemişti.

"Lanet olasıca ne yapıyorsun burda?!!!"

Yixing sessizliğini korudu.

Wufan, korkmuş haldeki Yixing'e öldürücü bir bakış attı. Doğrusu Wufan sabırlı bir herif değildi. Yixing'in kolundan kavrayıp kapının önüne itti. Diğer eliyle Yixing'in koltuğun üstündeki çantasını aldı. Ardından Yixing'i evin dışına atıp çantasını fırlattı. Çantanın içindeki her şey etrafa yayılmıştı.

"Gerçekten kaçığın birinin mekanıma gelmesinden nefret ediyorum." Wufan acımasızca söylenip kapıyı hışımla çarptı.

Yixing'in kalbi, az önce ona davranıldığından dolayı acımıştı. Çantasını alıp Wufanın apartmanına en yakın banka yürüdü. Nasıl tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu. Ağlamalı mıydı? Ya da çığlık atmalı?

"Annem haklı. Bu dünya çok acımasız. Özellikle bizim gibi yoksul insanlara karşı."